Heel bijzonder Paasweekend en weer aan het werk

Lieve allemaal,
Na een heerlijk Paasweekend was het vandaag weer tijd om aan het werk te gaan. Dan valt vroeg opstaan niet mee, maar iedereen begint vroeg en wij dus ook. Elke dag om zeven uur staat de wachter van de nacht Pius ons al op te wachten samen met Kodzo, zo’n beetje de manager logistiek van ASET in Kpalimé. Elke dag worden onze tassen gedragen. Dat wordt nog wennen in Nederland!
Maar eerst nog even over de belevenissen van het weekend. ZATERDAG is traditioneel wasdag, rommeldag en boodschappendag. We waren deze keer wat later voor de markt en het was enorm druk. De normale aanrijroute was afgesloten in verband met de Tour de Togo, een soort Tour de France, maar dan in Togo. Roger, de boy die helpt met het dragen van de boodschappen wist wel een goed alternatief. Daar was het echt superdruk. Cécile moest heel goed opletten, rijden, toeteren en rustig blijven. Ik kon bijna niet geloven hoeveel mensen er op een klein stukje straat passen. Gelukkig vonden we een plaatsje om de auto neer te zetten op een rustiger plaats. Naast de reguliere boodschappen gingen we ook wat verder de markt op of eigenlijk meer de diepte in. Daar staan allemaal kraampjes op een kleine ruimte. Elke verkoper probeert zijn spullen zo netjes mogelijk neer te zetten. Een heel rijk schouwspel en met een vriendelijke sfeer. Het grote voordeel van dit stuk van de markt is het ontbreken van motoren en auto’s, die overal tussendoorwillen. In de middag zijn we gaan zwemmen in het nieuwe zwembad van hotel Residence. Een prachtige oase van rust tussen de bergen. Heel mooi zwembad met goede afmetingen. Daarna hebben we weer heerlijk gegeten bij Mamake in Au Bon Vivant. Daar was het heel huiselijk. Mamake was met een schort voor bosuitjes aan het schoonmaken. Ik heb coq au vin gegeten en Cécile haar vaste recept, Cool Crêpe. ’s Avonds was het tweede deel van Hoe duur is de suiker.
Op ZONDAG zijn we al om 8 uur vertrokken naar Dzogbegan, hoog in de bergen. Daar is een klooster van Benedictijnse monniken en daar gaan we de Paasmis bijwonen. Het was wel heel speciaal om mee te maken. Voordat je er bent heb je al een heel avontuur achter de rug. Wegversmalling zonder bewegwijzering, enorme kuilen in de weg, claxonneren om elke hoek. Je weet nooit wanneer er een tegenligger komt. Er kwamen veel mensen naar de mis bij de broeders. Met de Nederlandse Bijbel erbij lukt het goed om de dienst te volgen. Heel vol van ceremonie, elke broeder zijn eigen plaats en kleur toga. Tijdens de preek dwaalde ik wel af, maar dat doe ik in Nederland ook altijd. Na de mis was er even pauze en daarna de sext, waarna de lunch werd geserveerd. De salade vooraf was erg lekker en erbij werd wijn geserveerd. Van het water weet je nooit of het drinkbaar is en de wijn kwam uit een net geopende fles.Het hoofdgerecht was rijst met keuze uit kip in rode saus met kool of vis in kweetniet saus met een soort andijvie. In de middag gingen we naar het nonnenklooster daar vlakbij om te slapen. Onze kamers waren ruim en redelijk netjes. Er was een klamboe en een eigen toilet wat ook meteen doortrok. De douche heb ik niet gebruikt (beetje bruin). We hebben anderhalf uur gewandeld door bosrijk gebied met stijgen en dalen. Togo is ongelooflijk groen. Net toen we weer terug kwamen ging het enorm hard regenen, echt een tropische regenstorm. Mijn kamer was net in een hoek, waar ik buiten kon blijven zitten en droog bleef. Heerlijk, lekker lezen met mijn e-reader. Het avondeten werd voorafgegaan door een vesper. Ik vond het erg mooi, de nonnen zongen erg zuiver vond ik. Het avondeten was lekker, niet al te pittige macaroni. Al om half acht zijn we naar onze kamer gegaan. Ik was zo moe, dat ik nog even heb liggen lezen en na een kort telefoongesprek met Jan en de kinderen (hele slechte ontvangst) ben ik gaan slapen, bijna de klok rond.
MAANDAGochtend beetje uitgeslapen tot half acht. Om acht uur werd een heerlijk ontbijt geserveerd. Eigengebakken bruin brood met mangojam en yoghurt toe. Op de terugweg reed een aspirantzuster mee. Zij moest naar Lomé en dat gaat via Kpalimé. Onderweg zijn we gestopt bij de cascade van Kpimé en dus ging zij ook mee. Bij de ingang was het even bakkeleien over de toegangsprijs, maar Cécile is een echte soort beroemdheid. Daardoor konden we redelijk voordelig naar boven. Eerst een heel stuk met de auto over een hobbelweg, net een achtbaan met een gids om de weg te wijzen. De auto kon geparkeerd worden onder een soort afdak. Dan langs een auberge, gerund door een Fransman met een schattig aapje. En dan echt klimmen, dat duurde ongeveer drie kwartier omhoog. Soms een beetje glijden, maar over het algemeen ging het prima. En dan de cascade, die was echt prachtig. Er waren nog andere mensen, die gingen ook zwemmen. Cécile raadde dat erg af vanwege een groot risico op bilharziose. Dat is een parasiet die door je huid heengaat en eerst bloed bij de urine geeft en vervolgens je nieren verprutst. Dus alleen snel pootje gebaad en genoten van het uitzicht. Onderweg waren prachtige vlinders te zien, grote blauwe, gele, witte. Te veel om op te noemen. Tijdens de klim waren een aantal punten, die net gepland leken door het centrum ter bevordering van toerisme. Een akker waar vrouwen op aan het werk waren, een plas water waar een oma met een meisje palmolie aan het scheppen was, een huis, waar een moeder met baby aan het koken was in een èchte Afrikaanse keuken. Een soort mini-openluchtmuseum.
Het was echt de moeite waard om te doen. De tocht naar beneden ging wat sneller en bij de auberge hebben we een heerlijke sprite gedronken. Dat smaakt toch wel heerlijk als je meestal water drinkt. Ik vind het knap van Cécile hoe ze dat allemaal doet hoor. Ze rijdt overal onbevreesd. Voor sommige mensen is het moeilijk te begrijpen dat twee blanke vrouwen samen op stap zijn en ook nog zelf autorijden. En in alle dorpjes zwaaien kinderen superblij als ze yovo's zien. Alsof we de koningin zijn!
En dan alweer DINSDAGochtend 22 april. Vandaag weer vroeg op, het werk roept weer. Wat is half zes toch vroeg, ik heb de wekker nog lekker twee keer uitgedaan en om zes uur ben ik opgestaan. Ontbijt met verse yoghurt en cruesli, lekker. Daarna nog tijd voor een kopje thee.
Bij aankomst staan Pius en Kodjo al weer trouw te wachten. We hebben genoeg spullen meegenomen, dan is het wel zo fijn dat we niet alles zelf hoeven te tillen. Dat wordt wel weer wennen thuis. Afhankelijk van het aantal geplande consulten ga ik vandaag consulten doen of meekijken bij de logopedie. Er zijn zestien consulten gepland, genoeg te doen dus. Uiteindelijk heb ik vier consulten gedaan vandaag. Naast advisering rondom voeding, slapen, malariapreventie en handen wassen waren de kinderen allemaal in bepaalde mate ziek. Deze ochtend leverde drie verwijzingen op naar de tandarts, twee naar de logopedie, één naar de oogheelkunde en één naar de chirurgie vanwege een flinke navelbreuk. Bij drie van de vier kinderen waren er amoeben in de ontlasting en bij één kind candida en één kind had ook nog malaria. Het meest interessant was een meisje van 7 jaar oud, met een hele grote milt en nog andere symptomen van sikkelcelanaemie. Volgende week dinsdag gaan we extra vaccineren hiervoor en als uit het bloed inderdaad sikkelcelanaemie komt, is dat ook voor haar heel belangrijk ter voorkoming van ernstig ziek worden.
Ik probeer ook nog wat foto’s te plaatsen bij dit verhaal, want dat maakt het geheel wat levendiger.
Tot blogs! Ik hoop dat jullie met plezier blijven lezen.
Liefs, Geja