EHBO-cursus; feestelijk weekend

Dag allemaal,
Deze keer had ik me voorgenomen om eerder weer een stukje te plaatsen, maar de tijd vliegt echt voorbij en is het al weer een week later. Ik verheug me erg op komende donderdagavond laat, want dan komen Jan-Cees en de kinderen me gezelschap houden. Eerst natuurlijk een beetje wennen aan de warmte, maar dat komt wel goed!
Vandaag is het dinsdag 29 april 2014. Vanmiddag staat een massavaccinatie gepland. We enten kinderen met een ernstige vorm van sikkelcelanaemie in. Hun afweersysteem is minder sterk en daardoor lopen ze een extra groot risico op infecties. Deze vaccinatie moet elke drie jaar herhaald worden. De ziekten waartegen we inenten zijn meningitis, buiktyfus en ziekte door pneumococcen. Hoe dat precies verloopt, kan ik in het volgende blog vertellen.
De afgelopen week was heel erg afwisselend. Vorige week woensdagochtend ben ik weer mee geweest naar een voorlichtingsbijeenkomst op een basisschool. Ouders hebben geen adres en weten niet wat preventieve zorg is. Daarom kunnen zij zich inschrijven na de voorlichting. In de middag waren er weer controle afspraken voor oren en ogen.
Donderdag en vrijdag hebben we cursus gegeven over EHBO aan leerkrachten van groep 7/8 en schooldirecteuren. We waren met zijn vijven, Cécile, dr. Frank, assistenten Kodzo en Anselme en ikzelf. We hebben heel veel verschillende onderwerpen behandeld. Voor de volledigheid noem ik ze op: sportblessures, brandwonden, hersenschudding, corpus alienum in ogen/neus en oren, verwijderen van splinters, elektrocutie, shock, verslikken, de hik, bewusteloosheid, flauwvallen, vergiftiging, verzwikking, insectenbeten, verdrinking, vastzittend piemeltje in de rits, simpele en ingewikkeldere wonden/bloedingen, neusbloedingen, fracturen van verschillende lichaamsdelen, trauma’s met het gebit. We startten bij elk onderwerp met introductie van de theorie door Cécile. Daarna lieten Frank, Kodzo, Anselme en ik de praktijk zien. Vervolgens gingen we in kleine groepjes uiteen om te oefenen. Daarbij is met heel veel plezier heel veel geleerd door iedereen. Het was de eerste keer dat de cursus EHBO werd gegeven. Hierna volgen nog twee sessies. Na de cursus krijgen alle aanwezige scholen een klapper met alle benodigde informatie en een EHBO-doos. Deze materialen worden rondgebracht door ASET en ook door ASET gecontroleerd. In de doos moet precies worden geregistreerd wat er gebruikt wordt, door wie en waarvoor. De inhoud is alleen bestemd voor de kinderen van de scholen. De deelnemers waren vol lof over de cursus, wat is het dan leuk om te helpen. De foto’s spreken voor zich!
In het weekend waren er twee feestdagen. Zaterdag hebben we koning Willem-Alexander en de koninklijke familie prima kunnen volgen tijdens de feestelijkheden. Tussen de middag hebben we speciaal salade van wortel gegeten, want oranje tompouce is er niet in Togo. ’s Middags wilden we gaan zwemmen, maar het werd enorm slecht weer met donder en bliksem. Het leek of ik vanzelf geholpen werd om aan mijn afsluitende verslag voor de opleiding tot jeugdarts te werken. Het valt niet mee om mijn persoonlijke ontwikkeling als jeugdarts tijdens een opleiding van ruim drie jaar weer te geven in een essay van maximaal drie pagina’s A4. De afgelopen weken had ik al heel veel nagedacht en is het uiteindelijk gelukt om maandag een versie af te hebben om aan mijn opleider te mailen. ’s Avonds heb ik Cécile mee uit eten genomen bij Chez Fanny, een restaurant met Europese ambiance en Togolese prijzen. We hebben heerlijk gegeten; hele malse biefstuk.
Op 27 april is de jaarlijkse Togolese herdenking van de Onafhankelijkheid. Tegelijkertijd werden op deze dag paus Johannes Paulus II en paus Johannes XXIII heilig verklaard. De Rooms Katholieke gemeenschap in Togo heeft voor deze gelegenheid een speciale stof ontwikkeld met afbeeldingen van beide pausen en de vlaggen van Togo en Vaticaanstad. Tijdens een bijzondere mis in de Paus Johannes Paulus II kerk, waar de hoofdbisschop van Togo persoonlijk voorging, waren veel mensen gekleed in kleding van deze stof. Het is een gewoonte van Togo om bij bijzondere gelegenheden in een gemeenschappelijk tenue gekleed te gaan. De stof is dan hetzelfde, maar niet alle kledingstukken zijn gelijk. Het was een prachtige dienst, maar het lukt me niet om het bijbehorende gevoel te beschrijven. Ik vond het heel bijzonder om tijdens de heiligverklaring op een zo bijzondere plaats aanwezig te zijn. De bisschop is erg vriendelijk, hij zocht persoonlijk contact met de mensen. Wat ikzelf heel leuk vond was de aanwezigheid van een aantal bekende mensen. Emmanuel van ASET had een belangrijke functie in de dienst, hij was een soort koster. Een van de bewakers van het huis van Cécile zong in het koor en de jongen die altijd helpt met de boodschappen Roger speelde tam-tam. De nonnen, waar Cécile gewoond heeft waren blij om haar weer te zien. Van zuster Charlotte moest ik speciaal de groeten doen aan Thea! Na de dienst zijn we gaan kijken naar het georganiseerde defilé van scholieren. Een heleboel leerlingen marcheerden zeer geordend voorbij een aantal belangrijke mensen, zoals de burgemeester van Kpalimé en lokale vorsten. Het was enorm druk en super warm. En indrukwekkend. Stel je voor dat we in Zoetermeer een defilé van leerlingen van de middelbare scholieren hielden voor de burgemeester. Hier verliep alles heel geordend zonder incidenten.
Tsja, en natuurlijk moest er op zondag nog gezwommen worden en gegeten bij Mamake. Bijna een soort thuiskomen. Het is bij Mamake echt knus gezellig. Cécile heeft pannenkoeken gegeten en ik een Vlaamse stoofpot. Heel apart om in Togo verwend te worden door Vlaamse culinaire hoogstandjes.
Maandag was een drukke spreekuurdag. Dr Frank was vanochtend weg en samen met dr. Chaki moest ik het spreekuur doen. In het vorige blog heb ik verteld over een meisje met mogelijk een ernstige vorm van sikkelcelanaemie. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Vanochtend kwamen haar ouders met haar op het spreekuur, want ze was al ziek sinds donderdag. Ze had niet voldoende gegeten en gedronken sinds donderdag en maakte een hele zieke indruk op mij. In overleg met Chaki hebben we de ouders naar het ziekenhuis verwezen. Op dat moment werd alles me een beetje te veel. Vorige week al tijdens het vertellen van de diagnose aan de vader vond ik het moeilijk om heel nuchter en professioneel te reageren. Na het consult kwamen mijn waterlanders toch tevoorschijn. Eigenlijk de eerste keer tijdens het spreekuur. De inwoners van Togo zijn veel meer gewend aan ziekte van kinderen en eventueel overlijden. Chaki voegde nog toe, dat dit meisje nog niet zo heel ernstig ziek was en dat ze beter kon worden na deze crisis. Ik heb heel hard geduimd en hoop dat ze inderdaad beter wordt. In de middag was het wekelijkse oren uitspuiten, een drukte van belang. Zo was deze dag ook weer voorbij voordat ik er erg in had.
Veel liefs en tot de volgende keer,
Geja